Tezhip

Tezhip Sanatı

Tezhip tezyînatın veya bezeme sanatının kâğıt üzerine uygulanışıdır. Tezhip kelimesi adını en önemli ana malzemesi olan altından almıştır. Tezhip, Arapça altın demek olan “zehep” kelimesinden türemiştir. Yazma kitaplar, levhalar, murakkalar üzerine ezilerek fırçayla sürülecek hale getirilmiş olan altının ve çeşitli renklerin kullanılmasıyla gerçekleştirilen bir süsleme sanatıdır.

Tezyînât ise bir çok dekoratif sanat ve zenaatları içinde barındıran bir terimdir. “Tezyîn”, Arapça ziynet kelimesinden türemiş olup, “süs” manasına gelir. “Tezyînât” bunun çoğulu yani bir şeyin üzerine yapılan “süslemeler” demektir. Bu sebeple tezyînî sanatlara günümüzde süsleme veya bezeme sanatları da denir ki, Avrupa dillerindeki ismi dekoratif sanatlardır. Tezyînî sanatların genel olarak iki ana konusu vardır. Bunlardan birincisi desenlerin yapı malzemesi olan motifler, ikincisi bu malzemenin desen içinde nasıl kullanılacağını anlatan desen tasarımıdır. Bezemelerde kullanılan motifler; kaynağı, tarihi gelişimleri, kullanılış şekilleri ve üslûplaştırılmaları açısından büyük önem taşımaktadırlar ayrıca bu motifler, desen ve uygulanış teknikleri bakımından da her dönemin kendine has özelliklerini belirleyen önemli kaynaklardır. Kitap bezemesinde kullanılan süsleme unsurlarına diğer tezyîni alanlarda da benzer şekilde karşılaşmak mümkündür. Bu nedenle tezhip sanatı ve diğer tezyîni sanatlar arasında her zaman bir üslûp birliği görülmektedir.

Tezhipli eserlere “müzehhep” eser, tezhip yapan erkek ise “müzehhip”, hanım ise “müzehhibe”; tezhip yapılan yere “nakkaşhâne” veya “nakışhâne” denir. Kitap sanatlarında en yoğun tezhiplere Kur’an-ı Kerim, mesnevi ve dua kitapları gibi dini yazmalarda bulunur. Bunun yanında edebi eser olan divanlarda, ilmi yazmalarda, Hilye-i Şeriflerde (Hilye-i Saadet), murakkalarda, kıt’alarda, levhalardaki celi yazı kenarlarında da tezhip sanatı ile karşılaşılır. Bilhassa Kur’an-ı Kerimlerin yazılmış şekli olarak bilinen mushafların zahriye (sırt) sayfaları, ser levhaları (baş sayfalarda ki levhada), unvan sayfaları, sûre başları, güller, ketebe veya hatime sayfası[3] en yoğun ve en özenilerek yapılan tezhiplerin bulunduğu sayfalardır.


Kullanılan klasik tezhip tekniklerini ise ;

1) Zemini boyalı klasik tezhip,

2) Zer-ender-zer,

3) Halkâri,

4) Çift tahrir ( havalı veya negatif tezhip) olarak sıralayabiliriz.

Kaynak: Nurcan SERTYÜZ_Konya Yusuf Ağa Kütüphanesinde Bulunan Bazı Yazma Eserlerin Tezhiplerinin İncelenmesi

Zemini Boyalı Klasik Tezhip

Zemini boyalı klâsik tezhip tekniği; Klâsik tezhip sanatında görülen en eski tezhip tekniğidir. Eski müzehhipler tarafından “düz tezhip” olarak da adlandırılır. Bu teknikte, alan paftalara ayrılarak desen zemini tamamen boyanır ve kâğıt zeminden ayrılır. Tarihte zemin rengi olarak en çok bedahşi lâcivert (lapis lazuli) kullanılır. Desenlerde pafta içlerine siyah, acı yeşil (daha çok Fatih devri tezhiplerinde rastlanır.) , gibi renklerde kullanılır.

Zer-Ender-Zer

Altın zemin üzerine, değişik renk ve tonda altın kullanılarak yapılan tezhip tekniğidir. Altın üzerine altınla yapılan tezhip anlamına gelse de altın üzerine farklı renkte boyalar da kullanılarak yapılan örnekleri de vardır. Fatih döneminde örneklerine fazla rastlanılmamakta özellikle Beyazıt Dönemi ile birlikte kullanımı artmıştır.

Halkâri

Klâsik tezhip tekniklerinden, zemini boyalı klâsik tezhipten sonra gelen ve çok kullanılan ince tarama veya gölgeli altın sürme tekniği ile yapılan bir boyama tekniğidir. Halkâri yazma eserlerde ve levhalarda kenar suyu bezemesi olarak kullanıldığı gibi lake işçiliğinde de sevilerek tercih edilmiştir.

Çift Tahrir

Tezhip sanatı terminolojisinde, tercihe göre değişen ve üç farklı isimle anılan bir boyama biçimidir. Özelliği, olağan üstü fırça hâkimiyeti ile motif anatomisi gerektiren bu teknikte motif detaylarını gösteren çizgilerin, arada eşit zemin boşluğu bırakılarak boyanması ile yapılır. Bırakılan boşluk sebebiyle aynı üslûp için “havalı” tabiri de kullanılır. Boyama tekniği olarak, motif ayrıntıları önce iki taraflı tahrir çekilmek sûreti ile sınırlandırılır ve sonra içi doldurulur. “çift tahrir” denilmesi de bundandır. Açık renkli zemin koyu renkle (çoğunlukla lâpis rengi), koyu renk zemin üzerine de açık renk ya da altın mürekkebiyle uygulanan bu teknik genellikle tığ, küçük alan bezemeleri ve büyük alan bezemelerinde yer alan iri motiflerden sonra kalan alanda ikinci ya da üçüncü bir grup bezeme türü olarak, boşlukları kaynaştırarak doldurması için tercih edilmiştir.